ปรางค์กู่ของบ้านหนองบัวเป็นศาสนสถานในพุทธศาสนาลัทธิมหายาน ก่อด้วยศิลาแลงและหินทราย ตั้งหันหน้าไปทางทิศตะวันออก โดยมีอายุอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่ 18 โบราณสถานแห่งนี้เป็นอโรคยาศาล(หรือศาสนสถานประจำสถานพยาบาล)แห่งหนึ่งในจำนวน 102 แห่งที่สร้างขึ้นทั่วราชอาณาจักรเพื่อรักษาผู้เจ็บป่วยตามพระบรมราชโองการของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 (พ.ศ.1724-1761) แห่งกัมพูชา

พื้นที่ปัจจุบันของปรางค์กู่ตั้งอยู่บนสนามหญ้าขนาดใหญ่ รายล้อมด้วยวัด โรงเรียน และชุมชน ส่วนโครงสร้างของปรางค์กู่ก่อด้วยอิฐศิลาแลงทั้งหลัง และด้วยความโดดเด่นนี้เอง จึงกลายเป็นแลนด์มาร์กของบ้านหนองบัวอย่างไม่ต้องสงสัย ใครที่มาชมโบราณสถานแห่งนี้ บอกได้คำเดียวว่า ไม่มีหลง  
บน – จุดนี้เป็นมุมกว้างที่นักท่องเที่ยวจะเห็นปรางค์กู่แบบเต็มพื้นที่ (จากภาพ ส่วนประกอบต่างๆมีโคปุระหรือซุ้มประตูเข้าออกบริเวณเหนืออักษร com บรรณาลัยหรือวิหารเหนืออักษร nd ปรางค์ประธานที่สูงเด่นเหนือตัวอักษร kar และกำแพงแก้วที่ล้อมรอบปรางค์กู่ไว้)

คราวนี้ได้เวลาไปทัศนศึกษาแล้ว
ซ้ายบน – โคปุระหรือซุ้มประตูเข้าออก(ที่นักท่องเที่ยวสามารถเดินผ่านประตูเข้ามาด้านในได้)
ขวาบน – บรรยากาศรอบปรางค์กู่อีกด้านหนึ่ง เราจะเห็นปรางค์ประธานและด้านหน้าของบรรณาลัยตรงอักษร com ชัดขึ้น สำหรับปรางค์กู่นี้เชื่อว่า เป็นอโรคยาศาลหรือศาสนสถานประจำสถานพยาบาลที่สร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7
ซ้ายกลาง – จุดเด่นของปรางค์กู่คือ ภาพสลักตามหน้าบันในทิศต่างๆ ตัวอย่างเช่น หน้าบันของบรรณาลัยทางทิศตะวันตกมีภาพสลักพุทธประวัติตอนเจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์(หรือเสด็จออกบวช)
ขวากลาง – เรามาดูปรางค์ประธานใกล้ๆกัน สถาปัตยกรรมของปรางค์กู่นี้ได้รับอิทธิพลมาจากขอม (จากภาพ นักท่องเที่ยวจะเห็นซุ้มประตูทำเป็นมุขยื่นออกมาด้านหน้าใต้อักษร tang.com ด้วย ส่วนประตูด้านอื่นๆเป็นประตูหลอก โดยปรางค์ประธานและซุ้มประตูก่อด้วยอิฐศิลาแลงทั้งหมด ยกเว้นกรอบประตูหน้าต่าง ทับหลัง และเสาประดับที่ก่อด้วยหินทราย)
ซ้ายล่าง – ภาพเต็มๆของปรางค์ประธาน ซึ่งมีแผนผังเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสย่อมุมไม้สิบสอง
ขวาล่าง – ภายในปรางค์ประธานมีพระพุทธรูปปางมารวิชัยประดิษฐานอยู่