ทุ่งโปรงทองอยู่ในป่าชายเลนปากน้ำประแส(หรือป่าชายเลนแสมผู้) เป็นทุ่งกว้างที่มีต้นโปรงแดงขึ้นทั่วบริเวณ ต้นโปรงแดงมีลักษณะใบสีเขียวอมเหลือง ยามโดนแสงแดดส่องมากระทบจะเป็นประกายระยิบระยับคล้ายแสงทอง นอกจากนี้ยังมีทางเดินไม้ในป่าชายเลนและการนั่งเรือชมทิวทัศน์ในคลองแสมผู้อีกด้วย

ตามปกติ ป่าชายเลนจะมีต้นโกงกางใบเล็กและต้นโกงกางใบใหญ่เป็นหัวเรือ แต่ที่ทุ่งโปรงทองกลับเป็นต้นโปรงแดงที่เป็นเจ้าถิ่นไปเฉยเลย การแย่งซีนนี้ถือว่าได้อานิสงค์ทุกฝ่ายจริงๆเพราะลานโปรงแดงช่วยเรียกแขกเหรื่อได้มหาศาล แถมทางเดินไม้ในป่าชายเลนแสมผู้ก็วัดกำลังขาคุณด้วยเพราะมีความยาวเกือบสามกิโลเมตร
-

ขวาล่าง – จุดชมวิวที่นักท่องเที่ยวต้องขึ้นไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึก

จากทุ่งโปรงทอง ขอให้ทุกคนเตรียมพร้อมกับเส้นทาง 2.7 กิโลเมตร
ซ้ายบน – ทางเดินไม้ท่ามกลางต้นโกงกางในช่วงต่อมา
ขวาบน – บรรยากาศของป่าชายเลนแสมผู้
ซ้ายกลาง – เส้นทางเดินริมน้ำที่ติดกับฝั่งทะเล
ขวากลาง – อีกหนึ่งไฮไลต์ก็คือ ต้นแสมยักษ์(ที่นักท่องเที่ยวต้องหยุดถ่ายรูปก่อน)
ซ้ายล่าง – ต้นไม้ตามรายทางมีสรีระแปลกตาอยู่หลายจุด
ขวาล่าง – บรรยากาศป่าชายเลนแสมผู้ริมทะเล

เดินไปให้สุดทาง
ซ้ายบน – ทางเดินไม้ในป่าโกงกางช่วงท้าย
- นอกเหนือจากธรรมชาติในป่าชายเลนแล้ว ทีมงานยังมีบรรยากาศเก็บตกมาฝากด้วย
ขวาบน – คลองแสมผู้มีวิวงดงามและอุดมสมบูรณ์ไม่แพ้ที่ไหนๆ
ขวากลาง – ราวเดือนสิงหาคม ค้างคาวแม่ไก่จะบินมาอาศัยบนยอดสูงของต้นสนบริเวณปากน้ำประแส จากนั้นเดือนกุมภาพันธ์ก็จะจากไป วนเวียนแบบนี้ไปเรื่อยๆ
กลาง – ภาพของทางเดินไม้สายยาวจากมุมไกลและท่าเทียบเรือริมทะเลพร้อมป่าชายเลนแสมผู้เป็นฉากหลัง
ซ้ายล่าง – ศาลเจ้าพ่อแสมผู้ (จากภาพ ศาลเจ้าพ่อแสมผู้ในทุ่งโปรงแดงถือเป็นจุดกำเนิดของทางเดินศึกษาธรรมชาติในป่าชายเลนเลย สำหรับประวัติความเป็นมา ได้รับการเล่าขานจากนายชโลม วงศ์ทับทิม อายุ 70 ปีว่า เดิมเป็นศาลไม้เสาต้นเดียว จากนั้นลุงชโลมและชาวบ้านในชุมชนแสมผู้ได้ช่วยกันปรับปรุงศาลใหม่แทนศาลเก่า ลุงเล่าว่า ศาลที่เห็นในปัจจุบันนี้ ผู้ก่อสร้างคือ นายปรีชา อุตส่าห์ เป็นชาวบ้านตำบลประแส ได้มาบนศาลเจ้าพ่อแสมผู้ โดยขอให้ออกเรือประมงจับปลาได้จำนวนมาก เมื่อจับปลาได้ตามที่ขอไว้ จึงกลับมาสร้างศาลเป็นปูนซีเมนต์หลังคามุงกระเบื้องและสร้างสะพานปูนพร้อมกันเพื่อไว้เป็นท่าเทียบเรือเวลามากราบไหว้สักการะ โดยสร้างเสร็จในปี พ.ศ.2529 ลุงเล่าให้ฟังต่อว่า นายชู พิรุญจิต เคยเห็นเจ้าพ่อแสมผู้ ลักษณะที่เห็นเป็นคนจีน รูปร่างใหญ่ ผิวดำ สวมเสื้อกุยเอ๋ง กางเกงขาก๊วย สวมหมวกกุ๋ยเล้ยหรือกุ้ยเลีย ผมสั้นเกรียน ซึ่งในขณะนั้นลุงชโลม มีอายุ 14-15 ปี ด้วยความที่เป็นเด็กวัยรุ่น ก็ไม่เชื่อว่า เจ้าพ่อแสมผู้มีตัวตนอยู่จริง ต่อมาไม่นาน ลุงก็เห็นเจ้าพ่อแสมผู้ จึงทำให้ลุงเชื่อว่า เจ้าพ่อแสมผู้มีอยู่จริง จึงเป็นที่เล่าขานสืบมาและเมื่อประมาณปี พ.ศ.2551 ลุงชโลมได้รับเงินบริจาคจากนายนพรัตน์ เอื้อตระกูล อดีตประธานสภาบริหารจังหวัดระยองและชาวบ้านในตำบลปากน้ำประแสให้มาบูรณะปรับปรุงซ่อมแซมศาลเจ้าพ่อแสมผู้เพื่อเป็นสถานที่สักการะของชาวบ้านแสมผู้และบริเวณใกล้เคียง)
- ไปสำรวจข้าวของที่จำหน่ายตรงทางเข้าสักหน่อย
ขวาล่าง - จากที่บอกไว้ว่า ทางเดินเข้าออกทุ่งโปรงทองมีอยู่สองเส้นทาง แต่ด้านที่คึกคักคือ ฝั่งชุมชนปากน้ำประแส(หรือบริเวณวัดตะเคียนงาม) ซึ่งจากปากซอย(ข้างวัดตะเคียนงาม)เข้ามาอีก 1.2 กิโลเมตร ก็จะพบทางเข้าเป็นศาลาท่าเทียบเรือบ้านแสมผู้ ตัวศาลามีลักษณะเป็นเพิงโครงเหล็ก ที่หน้าศาลาจะมีรถซาเล้งให้บริการรับส่งมากมาย ส่วนในศาลานั้น ทางซ้ายจะเป็นห้องน้ำ ส่วนทางขวาเป็นแผงเคานเตอร์จำหน่ายของกินและของฝากติดกันหลายเจ้า
รายการสินค้า - เครื่องดื่มแช่น้ำแข็งมีโค้ก แฟนต้า(น้ำส้ม น้ำแดง และน้ำเขียว) สไปรท์ โออิชิ(รสข้าวญี่ปุ่นและรสต้นตำรับ) สแปลชรสส้ม น้ำดื่มน้ำทิพย์ และน้ำอ้อยขวด รวมทั้งน้ำกระเจี๊ยบและน้ำลำไยในโหลแก้วตักใส่แก้วน้ำแข็ง ผลไม้สดมีมะพร้าวสดและมะพร้าวเผา ของกินและของฝากอื่นๆมีกะปิ ชาใบขลู่ ลูกชิ้นทอด เกี๊ยวทอด ไส้กรอกทอด แหนมเอ็นไก่ ผลไม้จิ้มพริกเกลือ(คือ มะม่วงมัน มะกอกดอง องุ่นดอง กระท้อน สละ และฝรั่ง) ปลาข้าวสารแห้ง และปลาอินทรีแดดเดียว ส่วนของใช้มีผ้าเย็น