โบราณสถานแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินดินทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองเชียงแสน ไม่ปรากฏประวัติความเป็นมาของวัดอย่างชัดเจน แต่ตำนานพื้นเมืองเชียงแสนกล่าวถึงคณะสงฆ์นิกายป่าแดงหรือลังกาวงศ์มาบวชกุลบุตรที่เกาะดอนแท่น เมืองเชียงแสนในช่วงต้นพุทธศตวรรษที่ 20 นิกายนี้เป็นคณะสงฆ์อรัญญาวาสีหรือวัดป่า ซึ่งมักตั้งอยู่นอกเมือง จึงสอดคล้องกับที่ตั้งของโบราณสถานแห่งนี้

โดยรอบยังมีร่องน้ำที่ขุดเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าล้อมอาคารต่างๆคือ มณฑปและวิหาร อุโบสถ และอาคารโถงอีกหนึ่งหลัง โบราณวัตถุที่ค้นพบมีทั้งอิฐและรอยจารึก ตัวอิฐมีลวดลายรูปบุคคลและลายต่างๆ ชิ้นส่วนพระพุทธรูป พระพิมพ์ และชิ้นส่วนภาชนะดินเผา โบราณสถานแห่งนี้น่าจะถูกสร้างขึ้นตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 20 และใช้งานเรื่อยมาจนถึงพุทธศตวรรษที่ 22 จนทิ้งร้างไปในช่วงเวลานี้หรืออาจจะหลังจากนี้ไม่นานนัก

เส้นทางสองกิโลเมตรแรกที่เป็นถนนลาดยางไม่มีปัญหาอะไร แต่ช่วง 500-600 เมตรสุดท้ายที่ต้องเลี้ยวเข้าดินลูกรังและผ่านพื้นที่เพาะปลูก ถ้าไม่มีป้ายนำทางไปวัด คงต้องหาอีกนานแน่ๆ แต่วินาทีที่พบกับพระประธานที่วัดป่าแดงจากมุมไกลบนเนินดินหลังต้นไม้ พระพุทธรูปขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้านี้สะกดใจทีมงานตั้งแต่แรกเจอเลย
บน – บรรยากาศของวิหารที่สร้างอยู่บนเนินดินและมีมณฑปเป็นที่ประดิษฐานพระประธานขนาดใหญ่ท่ามกลางต้นไม้ที่ขึ้นล้อมรอบ

ทีมงานขอพาขึ้นไปชมวิหารและมณฑปทันที
ซ้ายบน – ผนังรอบวิหารพังทลายเกือบหมด เหลือเพียงประตูทางเข้าที่เราสามารถมองลอดผ่านเห็นพระประธานด้านในได้
ขวาบน – บนลานของวิหารมีซากของเสาวิหารตั้งเรียงรายอยู่ทั้งสองด้าน ส่วนมณฑปด้านหน้ามีพระประธานขนาดใหญ่ประดิษฐานอยู่
ซ้ายกลาง – พระประธานมีหน้าตักกว้างถึง 7 เมตร ซึ่งถือว่ามีขนาดใหญ่ที่สุดของเมืองเชียงแสน ลักษณะของอาคารหลังนี้ยังคล้ายคลึงกับโบราณสถานที่วัดศรีชุมเมืองสุโขทัยด้วย
ขวากลาง – พระประธานในระยะใกล้ดูยิ่งใหญ่และมีมนต์ขลังจริงๆ
- นอกจากวิหารและมณฑปแล้ว ยังมีศาสนถานอีกสองจุดทางทิศเหนือของวิหารให้เราชม
ซ้ายล่าง – อุโบสถ
ขวาล่าง – โถงอาคาร